De kracht van systemisch werk bij rouw en verlies

 Zes jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met systemisch werken. De leer gebaseerd op systemische familieopstellingen en de fenomenologische (zonder vooroordeel de dingen leren te kennen zoals zij zich laten zien) benadering.

In een individuele coaching sessie zette ik door middel van een tafelopstelling een gezinsdynamiek uit mijn gezin van herkomst neer die zo kloppend was, maar nog nooit eerder zo duidelijk was getoond als toen.

Het zorgde ervoor dat een hoop dingen in mijn leven ondersteboven werden gezet en was tegelijkertijd de grootste stap tot heling richting mijn overleden vader.

Deze tafelopstelling was de eerste van vele opstellingen waarin ik heb gestaan, zowel als representant vanuit iemand anders familiesysteem en als inbrenger van een eigen thema vanuit mijn familiesysteem. Elke opstelling waar ik getuige van heb mogen zijn, was raak, en elke keer gaf het (nieuw) inzicht. Het lost niet iets op, maar brengt inzicht, nieuw perspectief. Het is kijken en voelen en voelen en kijken.

Systemisch werken bij verlies en rouw is een krachtig instrument om in te zetten. Het onthult vaak verborgen dynamieken binnen families en sociale systemen die van invloed kunnen zijn hoe individuen rouwen en omgaan met verlies. Systemische opstellingen bieden een manier om verstrikkingen en belemmeringen die voortkomen uit het verlies los te laten en het biedt een ruimte om verbrekingen van verbindingen met de overleden te herstellen op een symbolisch niveau. Wat kan bijdragen aan het gevoel van afronding en harmonie.

Vanuit de begeleiding binnen mijn praktijk werk ik met de drie wetten van systemisch werk namelijk de wet van binding, iedereen en alles hoort erbij, de wet van orde, iedereen heeft een eigen plek en taak in de volgorde en de wet van geven en nemen, de behoefte aan balans en gelijkwaardigheid. Ik werk graag met vloerankers, tafelopstellingen of opstellingen in de verbeelding.

Door dat waar we geen woorden aan kunnen geven, wel te voelen, ervaren en te beleven en datgeen aan het licht te krijgen, wat vaak niet gezien mag worden. Het doel is ook niet om op te lossen, maar om inzicht te geven. 

De waarheid is dat wat nooit veranderd, wat we wel kunnen veranderen is hoe we ernaar kijken.